tag:blogger.com,1999:blog-79570319901386182522024-03-18T05:03:40.982+02:00Εκδόσεις Στάσει ΕκπίπτοντεςΕκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comBlogger70125tag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-163635095159027692023-07-21T07:08:00.004+03:002023-07-21T07:08:37.983+03:00David Graeber, Bullshit jobs: Μια θεωρία<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBkouX7BjnXSsfYFuUxOIM7T6h4D_ljjP5T8KRmqmyWNY_8wi8Kj_nKAc5p4NDQDrO7g-I3fF8yW0dAkmT97hVAOpL92j-hyYGdoyeoZcxewg_T_XTAm3DwkXLWcaSS0aPIfTAXkXutWUbR_QiOJcFdcv3GqgIcHjjRW8pqwESYhSXsrkDzFJBh5lGQtM/s907/361995123_574778344618789_2360259504274693416_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="644" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBkouX7BjnXSsfYFuUxOIM7T6h4D_ljjP5T8KRmqmyWNY_8wi8Kj_nKAc5p4NDQDrO7g-I3fF8yW0dAkmT97hVAOpL92j-hyYGdoyeoZcxewg_T_XTAm3DwkXLWcaSS0aPIfTAXkXutWUbR_QiOJcFdcv3GqgIcHjjRW8pqwESYhSXsrkDzFJBh5lGQtM/w284-h400/361995123_574778344618789_2360259504274693416_n.jpg" width="284" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: georgia;">Θα μου άρεσε αυτό το βιβλίο να γίνει ένα βέλος που στοχεύει στην καρδιά του πολιτισμού μας. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτό που έχουμε φτιάξει οι ίδιοι.</span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: georgia;">Έχουμε γίνει ένας πολιτισμός που βασίζεται στην εργασία – ούτε καν στην «παραγωγική εργασία», μα στην εργασία ως αυτοσκοπό και με αυτοτελή σημασία. Έχουμε καταλήξει να πιστεύουμε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες που δεν εργάζονται περισσότερο απ’ όσο οι ίδιοι επιθυμούν σε θέσεις που δεν τους αρέσουν ιδιαίτερα είναι άνθρωποι κακοί, άνθρωποι που δεν αξίζουν την αγάπη, τη φροντίδα ή την υποστήριξη από την κοινότητά τους. Είναι σαν να συναινούμε συλλογικά στην ίδια την υποδούλωσή μας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: georgia;">Η βασική πολιτική αντίδραση στη συνειδητοποίηση ότι ασχολούμαστε τον μισό μας χρόνο με εντελώς ασήμαντες ή ακόμα και αντιπαραγωγικές δραστηριότητες –συχνά υπό τις εντολές ενός ατόμου που αντιπαθούμε– είναι να δυσανασχετούμε με μνησικακία στη σκέψη ότι υπάρχουν κάποιοι άλλοι εκεί έξω που δεν έχουν πέσει στην ίδια παγίδα. Κατά συνέπεια, το μίσος, η μνησικακία και η καχυποψία έχουν γίνει η συγκολλητική ουσία της κοινωνίας. Πρόκειται για μια καταστροφική κατάσταση. Εύχομαι να τελειώσει κάποτε.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: georgia;">David Graeber</span></p><p style="text-align: justify;">Τον Αύγουστο του 2013, ο David Graeber δημοσίευσε ένα προκλητικό άρθρο με τίτλο «Για το φαινόμενο των φουμαροδουλειών» ως ένα είδος πειράματος. Το άρθρο διαδόθηκε πολύ γρήγορα ανά τον κόσμο και προκάλεσε σειρά έντονων αντιπαραθέσεων και συζητήσεων, δίνοντας το έναυσμα τη διενέργεια επίσημων στατιστικών ερευνών, ενώ συστημικά έντυπα παγκόσμιας κυκλοφορίας έσπευσαν να διαψεύσουν το φαινόμενο. Πολύ γρήγορα, άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο άρχισαν να στέλνουν μηνύματα στον συγγραφέα, αναγνωρίζοντας τον εαυτό τους στο κείμενό του: άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε αυτές τις άχρηστες, ανούσιες και βλαπτικές, πλην όμως καλοπληρωμένες δουλειές, μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Την ίδια στιγμή, οι δουλειές που είναι σημαντικές για τη συνοχή της κοινωνίας και προσφέρουν σε αυτή πληρώνονται όλο και λιγότερο.</p><p style="text-align: justify;">Με αφορμή αυτό το πρωτογενές υλικό, ο David Graeber διερωτάται για την εξέλιξη της κοινωνίας μας και εμβαθύνει την ανάλυσή του για την εξέλιξη του καπιταλισμού στην παρούσα φάση του, τη φάση του μανατζερικού φεουδαρχισμού, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος.</p><p style="text-align: center;"><span style="color: #073763;">* * *</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;">Ο David Graeber (1961-2020) ήταν ανθρωπολόγος, καθηγητής στα πανεπιστήμια Goldsmith’s και London School of Economics, ενεργός στα κινήματα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και στο Occupy Wall Street, αναρχικός και συγγραφέας πολλών άρθρων και βιβλίων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #073763;">Από τις εκδόσεις Στάσει εκπίπτοντες κυκλοφορούν τα βιβλία:</span></p><p style="text-align: justify;">- <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2019/03/david-graeber.html" target="_blank">Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας</a></i> (2007)</p><p style="text-align: justify;">- <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2020/12/david-graeber.html" target="_blank">Κίνημα, βία, τέχνη και επανάσταση</a></i> (2009, 2020)</p><p style="text-align: justify;">- <i>Στο λυκόφως των πρωτοποριών</i> (2012)</p><p style="text-align: justify;">- <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2014/08/david-graeber-5000.html" target="_blank">Χρέος, τα πρώτα 5000 χρόνια</a></i> (2013)</p><p style="text-align: justify;">- <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2019/12/david-graeber.html" target="_blank">Στις απαρχές του σύγχρονου αδιεξόδου</a></i> (2019)</p><p style="text-align: justify;">- <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2021/07/david-graeber-peter-thiel.html" target="_blank">Πού πήγε το μέλλον;</a></i> (2021)</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-50134004639120188142023-07-06T09:40:00.001+03:002023-07-06T09:40:30.805+03:00Margaret Killjoy: Χώρα φαντασμάτων<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTBPnRtxQchovjHQK9vOXYXA2N_poTmVDJ_oAd3ZMT5fZuE0PLr66krVv9CVopG01SdlgDE6jvJPOR1Up9ne0FWgC_IIOIgrxT78R5a0LPBv0-1lwzA1J9VZWccklJfDlD16IfXz7rlQQQf4LT6dqw-wptvJXTJbvSMy6DFL9ZTbENrkDShiJ-H9O6QPA/s2048/351355859_639138701450601_6672285542788992516_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1399" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTBPnRtxQchovjHQK9vOXYXA2N_poTmVDJ_oAd3ZMT5fZuE0PLr66krVv9CVopG01SdlgDE6jvJPOR1Up9ne0FWgC_IIOIgrxT78R5a0LPBv0-1lwzA1J9VZWccklJfDlD16IfXz7rlQQQf4LT6dqw-wptvJXTJbvSMy6DFL9ZTbENrkDShiJ-H9O6QPA/w274-h400/351355859_639138701450601_6672285542788992516_n.jpg" width="274" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ο Δήμος Χοράτσκι είναι Μπορόλος δημοσιογράφος και κυνικός πατριώτης, που έχει αφήσει πίσω του τις ημέρες της σκανδαλοθηρίας. Αλλά όταν η εφημερίδα του τον στέλνει στο μέτωπο, ενσωματώνεται στον Αυτοκρατορικό Στρατό και μπροστά του αποκαλύπτεται η γυμνή πραγματικότητα της αποικιακής επέκτασης.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Οι περιπέτειές του τον οδηγούν μέσα από χωριά και αγροτικές κατοικίες στη σπουδαία προσφυγική πόλη της Ρονόπλ, χτισμένη από γυαλί, ατσάλι, και πέτρα, ενόσω ένας πόλεμος μαίνεται γύρω του. Η αυτοκρατορία πολεμά για άνθρακα και σίδηρο, οι αναρχικοί, όμως, της Ρον πολεμούν για τον τρόπο ζωής τους.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #e69138; font-family: trebuchet;">Η <b>Μάργκαρετ Κιλτζόι </b>είναι συγγραφέας και μουσικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μέριλαντ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής της το πέρασε περιπλανώμενη. Έχει γράψει διηγήματα και μυθιστορήματα, ήταν υπεύθυνη έκδοσης του περιοδικού SteamPunk και έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους λογοτεχνίας και πολιτικής. Είναι, μεταξύ άλλων, μέλος της φεμινιστικής black metal μπάντας Feminazgûl και του dark pop σόλο πρότζεκτ Nomadic War Machine. Είναι τρανς και αναρχική.</span></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-56142146855802266022022-12-15T12:52:00.006+02:002022-12-15T12:52:51.362+02:00Francis Dupuis-Déri, Black Bloc: Η ελευθερία και η ισότητα διαδηλώνουν<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4YBz3cG6yXehz6L8y3iX2DyGwJO9hdXPt5tm8Dd3KvDre6TduMCR5v0YD07yuacJKOowrKe3gAsQ0iCzmtLd1O9km9zJDztSrYw22X6oyqk2cu-9U5W4FFu2sauOiXiAFlBQNJ2WjlqLo4-Rj4_3y0UJLTAVi1R76bs62SittzD_spoQTx4P4tKmn/s1211/314498079_1328898314540613_3504745421398071831_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1211" data-original-width="819" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4YBz3cG6yXehz6L8y3iX2DyGwJO9hdXPt5tm8Dd3KvDre6TduMCR5v0YD07yuacJKOowrKe3gAsQ0iCzmtLd1O9km9zJDztSrYw22X6oyqk2cu-9U5W4FFu2sauOiXiAFlBQNJ2WjlqLo4-Rj4_3y0UJLTAVi1R76bs62SittzD_spoQTx4P4tKmn/w270-h400/314498079_1328898314540613_3504745421398071831_n.jpg" width="270" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #20124d; font-family: georgia;">Μέσα σε σύννεφα δακρυγόνων, βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί έρχονται αντιμέτωποι με φιγούρες μαυροφορεμένων μασκοφόρων που κάνουν τον δρόμο να πάλλεται. Είναι το “μπλακ μπλοκ”. Η μαύρη σημαία της αναρχίας ανεμίζει πάνω από το πανδαιμόνιο, ενώ εκσφενδονίζονται μπουκάλια και πέτρες, ενίοτε ακόμη και βόμβες μολότοφ. Οι αστυνομικοί ρίχνουν σωρηδόν χειροβομβίδες δακρυγόνων και σφαίρες από καουτσούκ, κάπου-κάπου και πραγματικές σφαίρες. Αντί για σκηνικό, υποκαταστήματα τραπεζών ή καταστήματα πολυεθνικών με προσόψεις μουτζουρωμένες με γκράφιτι και σπασμένες βιτρίνες.</span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Η εικόνα αυτή που περιγράφει ο συγγραφέας του <i><a href="https://stasei.blogspot.com/2017/11/thderi-f-dupuis-deri.html" target="_blank">Εξηγώντας την αναρχία στον μπαμπά μου</a></i> και η οποία εμφανίζεται σε κάθε διεθνή φιέστα που οργάνωσαν οι πραγματικοί ή επικοινωνιακοί φορείς των ελίτ ύστερα από τη «μάχη του Σιάτλ» το 1999 και για 15 χρόνια περίπου, καθόρισε την ατζέντα της διαφωνίας με τη διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης.</p><p style="text-align: justify;">Τόσο τα κυρίαρχα Μέσα όσο και οι κριτικές της σύννομης αριστεράς έσπευσαν να κατηγοριοποιήσουν ιδιαίτερα αρνητικά τόσο τον τρόπο αυτόν εκδήλωσης της διαφωνίας όσο και τα πραγματικά υποκείμενα αυτής της πρακτικής, εστιάζοντας κυρίως στη βία και στην ανωνυμία.</p><p style="text-align: justify;">Ο <b>Francis Dupuis-Déri</b>, αντίθετα, ερευνά το φαινόμενο σε βάθος και με τη βοήθεια των ίδιων των ακτιβιστών που συμμετείχαν σε μπλακ μπλοκ, καταθέτοντας όλα τα ιστορικά, ιδεολογικά, υποκειμενικά στοιχεία που συνέδραμαν στην εμφάνιση στο προσκήνιο, με αυτή την έμπρακτη μορφή, της ελευθερίας και της ισότητας.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-4822939832976623502022-12-05T20:21:00.002+02:002022-12-05T20:21:29.760+02:00Σωτήρης Θεοχάρης, Ξημερώνει στην οδό Ιφιγένειας<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThW2ZIHUr5n-3gEUkWiF6BECfipryLmIWI0qfaIgHyeRvRcwVeARpUTql4goq9UBU3QOlG0SCSJfANyzCilorTzaIr_qHV4XgzXO1H8rYYH6bSNehuL9MJj5bt7wijmEwKhrcBqiAwaee0GBXo-MA0vq9WEity3m72qCNkGAIkxCAdgMaUC9TsPuZ/s2048/312329928_654139262728484_8156232967068040366_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1397" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThW2ZIHUr5n-3gEUkWiF6BECfipryLmIWI0qfaIgHyeRvRcwVeARpUTql4goq9UBU3QOlG0SCSJfANyzCilorTzaIr_qHV4XgzXO1H8rYYH6bSNehuL9MJj5bt7wijmEwKhrcBqiAwaee0GBXo-MA0vq9WEity3m72qCNkGAIkxCAdgMaUC9TsPuZ/w273-h400/312329928_654139262728484_8156232967068040366_n.jpg" width="273" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το <i>Ξημερώνει στην Οδό Ιφιγένειας </i>είναι σκοτεινό και ταυτόχρονα λαμπερό, με το μαύρο χιούμορ να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς οι καταστάσεις διαδέχονται ανελέητα η μια την άλλη – αεροπειρατές χωρίς ελπίδα, βολεμένοι αστοί που έχουν κουκουλώσει το επαναστατικό τους παρελθόν προς όφελος μιας μάταιης αναγνώρισης, αληθινοί και ψεύτικοι ήρωες.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Η Οδός Ιφιγένειας είναι ένας δρόμος και παράλληλα μια διαδρομή. Αν την ακολουθήσεις μπορεί να σε βγάλει κάπου, μπορεί και πουθενά. Εξάλλου δεν έχει σημασία. Ο Σωτήρης Θεοχάρης, σε αυτό το πρώτο ολοκληρωμένο του έργο, βάζει τον πανκ εαυτό του σε δοκιμασία και καλεί τον αναγνώστη να διαβάσει πίσω και πέρα από τις λέξεις για να ανακαλύψει αλήθειες που, ενώ υποσυνείδητα τις γνωρίζει πολύ καλά, στην πραγματικότητα φοβάται να τις ομολογήσει επειδή ο καθρέφτης που έχει μπροστά του παραείναι φθαρμένος…</p><p style="text-align: justify;">Ο<b> Σωτήρης Θεοχάρης</b> είναι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι του ελληνικού πανκ ροκ. Ξεκίνησε να σπέρνει τον πανικό στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με τους ιστορικούς Αδιέξοδο, για να συνεχίσει μετά τη διάλυσή τους στις μπάντες NoMind, Στάχτες, Ηχογλυκαιμία, Σπυριδούλα, και να καταλήξει τον τελευταίο καιρό να παίζει με τους ANFO και τα Ανώμαλα Ρίμματα. Ταυτόχρονα γράφει συχνά και τακτικά. Το <i>Ξημερώνει στην οδό Ιφιγένειας</i> είναι το πρώτο του βιβλίο.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-373291716170775722022-12-04T20:17:00.000+02:002022-12-15T12:53:24.403+02:00Emmanuel Lizcano, Ο επιστημονικός φονταμενταλισμός<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY_pYv4Dn3yYJw2s-VU1lD1n0wMP7KNX5D2LH-keiLwMrgd8KnuDKsX3mnw0ueb8jnwyTv7nIhZY1OMQ2u4aSM_L7DCY_U5GPMduq_BPh8Tuf2lhb4uxD1tiMcnVVxrYhChU3_7hByLikgzPvZc699qvTJdC5o8RxFUO9Hl88HUrPNUu4DcU4HewBM/s807/290903412_3203467313252632_4784568002297353598_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="807" data-original-width="548" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY_pYv4Dn3yYJw2s-VU1lD1n0wMP7KNX5D2LH-keiLwMrgd8KnuDKsX3mnw0ueb8jnwyTv7nIhZY1OMQ2u4aSM_L7DCY_U5GPMduq_BPh8Tuf2lhb4uxD1tiMcnVVxrYhChU3_7hByLikgzPvZc699qvTJdC5o8RxFUO9Hl88HUrPNUu4DcU4HewBM/w271-h400/290903412_3203467313252632_4784568002297353598_n.jpg" width="271" /></a></div><div style="text-align: justify;">Αν κάποιος θέλει να ελέγξει την ορθότητα οποιασδήποτε διατύπωσης των λεγόμενων επιστημών θα βρεθεί αμέσως βυθισμένος σε ένα πυκνό συνονθύλευμα από επιχειρήματα αυθεντίας, όργανα χωρίς δυνατότητα πρόσβασης και ακατανόητη ορολογία που γρήγορα θα τον κάνουν να μετανιώσει για τις κριτικές του αμφιβολίες. Και αν αυτός ο απίθανα περίεργος άνθρωπος επιμείνει σε αυτή την τόσο επιστημονική συμπεριφορά της αμφιβολίας απέναντι σε ένα ισχυρισμό που δεν μπορεί να επαληθεύσει ο ίδιος, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιο οργισμένο πνεύμα που θα του ξεφουρνίσει: «Ποιος είναι ακριβώς ο σκοπός σου; Να καταστρέψεις την επιστήμη; Να επιστρέψουμε στη βαρβαρότητα;» Είναι η ίδια αγωνία που πλήττει τους θεολόγους μπροστά στην ασέβεια των προοδευτικών, η ίδια αγωνία που πλήττει τους πιστούς στη δημοκρατία μπροστά στην κριτική της αυξανόμενης αντιδημοτικότητάς της.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο <b>Εμμάνουελ Λιθκάνο</b>, μαθηματικός και διδάκτωρ φιλοσοφίας, παρουσίασε μια πρώτη μορφή του ανά χείρας κειμένου στο διεθνές αναρχικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας το 1996, με θέμα την ελευθεριακή κουλτούρα.</p><p style="text-align: justify;">Το κείμενο πυροδότησε αρκετές συζητήσεις στον ισπανόφωνο και γαλλόφωνο κόσμο του αναρχικού κινήματος, οδηγώντας τον συγγραφέα σε επανεπεξεργασία του και επαναδημοσιεύσεις του σε ελευθεριακά έντυπα, μέχρι να πάρει την παρούσα του μορφή που δημοσιεύουμε στα ελληνικά.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-64968578237114813642022-07-05T16:13:00.002+03:002022-07-05T16:13:15.578+03:00Gabriel Kuhn, Η ζωή κάτω από την πειρατική σημαία<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPD3eaSzDz7k9Os7eNQ7PzGxfStVUkXwIztdiDKWpeeMvzh6ckRbHYaP4-E-KzcZ3PbcNbukzX-BZlPpw0b4Jgh0YPtWckt2l210nvh9vEeUqHRdIbB1Jo2EX4VQ_gR1gjvz62nu5Tb9W5TeUt5IcpKmSG3uFIR_T4wuAznzACt4wn3Y0sLP101SnH/s870/282373090_345064261055164_6238729983526885668_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="870" data-original-width="586" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPD3eaSzDz7k9Os7eNQ7PzGxfStVUkXwIztdiDKWpeeMvzh6ckRbHYaP4-E-KzcZ3PbcNbukzX-BZlPpw0b4Jgh0YPtWckt2l210nvh9vEeUqHRdIbB1Jo2EX4VQ_gR1gjvz62nu5Tb9W5TeUt5IcpKmSG3uFIR_T4wuAznzACt4wn3Y0sLP101SnH/s320/282373090_345064261055164_6238729983526885668_n.jpg" width="216" /></a></div><span style="color: #0b5394; font-family: georgia;"><div style="text-align: center;"><i><b>Σκέψεις για τη χρυσή εποχή της πειρατείας</b></i></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Ο Jolly Roger, η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή, «το λάβαρο του Βασιλιά Θανάτου», είναι το πλέον αναγνωρίσιμο σύμβολο των πειρατών της Χρυσής Εποχής. Μαζί με τη φιγούρα του πειρατή που τη συνοδεύει έχει εντυπωθεί στη μαζική κουλτούρα μέσω της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Οι ιστορικοί τοποθετούν την πειρατεία της Χρυσής Εποχής στην περίοδο ανάμεσα στο 1690 έως και το 1725 περίπου, με γεωγραφική αφετηρία την Καραϊβική και ακτίνα δράσης ως τον Ινδικό Ωκεανό και τη δυτική ακτή της Αφρικής.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Ο Jolly Roger, πέρα από την ευρύτερη καταναλωτική εκδοχή του όμως, συχνά χρησιμοποιείται για να δηλώσει μιας πράξη αντίστασης απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσμου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι διαβόητοι πειρατές, οι οποίοι στην ακμή της ιστορικής τους παρουσίας δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 2500 ανθρώπους, και οι οποίοι παρόλα αυτά συνεχίζουν να προκαλούν τη φαντασία και το ενδιαφέρον ανά τον κόσμο τρεις αιώνες μετά;</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Ο Gabriel Kuhn στο βιβλίο αυτό καταγράφει την ιστορία των πειρατών της Χρυσής Εποχής υπό το πρίσμα της πολιτιστικής και πολιτικής κληρονομιάς τους. Διερωτάται αν η θετική εντύπωση που προκαλούν στη λαϊκή φαντασία και η σταθερή αναφορά των συμβόλων τους από σύγχρονους ριζοσπάστες εδράζεται σε έναν ρομαντικό μύθο ή σε πραγματικά ιστορικά δεδομένα.</span></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-92008819597029645222022-06-29T13:11:00.002+03:002022-06-29T13:11:35.778+03:00Terry Bisson, Αυτοί που έμειναν πίσω<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie035Bu4iDdI3MfvMQoFFlP-JhSpAPJichgfK3-PzA0nw4CboJtzhDCHZJyNQiG_KsKmnL8Jj8y71N6qej0p1_lSWV3qXfv7FrCYazBW5lxvlDx_4AOc8zjmKjsvY5eUEs59ndTuEU0_uQcQNkahLOSc5czMmVIRTwB7-xHtWXhRNeX1t7SesTk6BA/s1163/bisson.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1163" data-original-width="793" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie035Bu4iDdI3MfvMQoFFlP-JhSpAPJichgfK3-PzA0nw4CboJtzhDCHZJyNQiG_KsKmnL8Jj8y71N6qej0p1_lSWV3qXfv7FrCYazBW5lxvlDx_4AOc8zjmKjsvY5eUEs59ndTuEU0_uQcQNkahLOSc5czMmVIRTwB7-xHtWXhRNeX1t7SesTk6BA/w218-h320/bisson.jpg" width="218" /></a></div><span style="color: #0b5394;"><div style="text-align: justify;">Φανταστείτε να ανοίγατε το ραδιόφωνο και να ακούγατε τα νέα για την εξαφάνιση εκατομμυρίων ηγετικών προσωπικοτήτων σε ολόκληρο τον κόσμο τη νύχτα, αλλά και την προηγούμενη νύχτα, καθώς περιστρέφεται η υδρόγειος. Για ένα Συμβάν που διήρκεσε είκοσι τέσσερις ώρες και αναμένεται να οδηγήσει σε κρίσεις και σοβαρές ελλείψεις, καθώς το ένστολο προσωπικό ασφαλείας, οι CEO των εταιρειών, οι επικεφαλής των κορυφαίων θρησκειών εξαφανίστηκαν επίσης μυστηριωδώς.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Έναν κόσμο χωρίς τους επικεφαλής των κρατών και έναν μυστήριο νέο Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να αναγγέλλει μια νέα Παγκόσμια Κυβέρνηση.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Φανταστείτε μία και μοναδική μετά θάνατον συνάντηση ανθρώπων που συνέβαλαν στους αγώνες για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και στις επιστήμες, όπως ο Πολ Ρόμπσον και ο Αϊνστάιν, με τον ιδρυτή του FBI, Χούβερ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Και όλα αυτά να έχουν βγει από το κεφάλι μιας ακόμη φωνής της σύγχρονης Aμερικής, του Τέρι Μπίσον.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #0b5394;">Προϊόν τόσο της Νέας Αριστεράς όσο και του Παλαιού Νότου, ο Τέρι Μπίσον έχει γράψει για εφημερίδες και περιοδικά, για τον κινηματογράφο και το θέατρο, είναι συγγραφέας βιβλίων, παιδικών βιβλίων και κόμικς, ενώ έχει εργαστεί ως επιμελητής εκδόσεων και μηχανικός αυτοκινήτων.</span></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-29163571639724068612021-12-10T20:20:00.007+02:002021-12-10T20:20:55.011+02:00Francisco Ferrer i Guàrdia, Το Μοντέρνο Σχολείο: Η καταγωγή και τα ιδανικά του<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_hOCZ94dZqfdbqvtfoVTd6iczNeXvROS51QzJfAQwFmeRTezjrl5OxVbb8DmAtJIqxfDGiQ4rLvduIFCVpiJEsRjorVHdJBTHxiPrFaV0QhGfWIjKLI1T69luRRkMJ2HZfwGOXtusrHE/s808/263790961_445577530453417_5570744648294143968_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="808" data-original-width="553" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_hOCZ94dZqfdbqvtfoVTd6iczNeXvROS51QzJfAQwFmeRTezjrl5OxVbb8DmAtJIqxfDGiQ4rLvduIFCVpiJEsRjorVHdJBTHxiPrFaV0QhGfWIjKLI1T69luRRkMJ2HZfwGOXtusrHE/s320/263790961_445577530453417_5570744648294143968_n.jpg" width="219" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #274e13; font-family: georgia;">«Δεν διστάζουμε να δηλώσουμε πως επιθυμούμε ανθρώπους που θα εξελίσσονται εσαεί, ικανούς να καταστρέφουν και να ανανεώνουν συνεχώς τα διαθέσιμα μέσα και να ανανεώνονται οι ίδιοι, ανθρώπους που η διανοητική τους ανεξαρτησία θα είναι η ανώτερη δύναμή τους και δεν θα υποτάσσονται σε κανέναν. Ανθρώπους ανοιχτούς στα καλύτερα πράγματα, πρόθυμους να καλωσορίζουν νέες ιδέες, που θα φιλοδοξούν να ζήσουν πολλαπλές ζωές κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η κοινωνία μας φοβάται τέτοιους ανθρώπους ̇ επομένως, δεν μπορεί κανείς να περιμένει πως θα επιθυμεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα τους δημιουργεί».</span></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Φρανσίσκο Φερέρ (1859-1909) υπήρξε ριζοσπάστης παιδαγωγός, ιδρυτής του Μοντέρνου Σχολείου, αναρχικός και μάρτυρας του κινήματος της ελεύθερης σκέψης. Εκτελέστηκε ύστερα από δολοπλοκίες του κρατικού και εκκλησιαστικού κατεστημένου της εποχής του, αφήνοντας ως παρακαταθήκη τις ρηξικέλευθες ιδέες του για μια παιδαγωγική της ελευθερίας.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-8137139672335835812021-12-08T16:48:00.002+02:002021-12-08T16:48:31.583+02:00Todd May, Ζωή με σημασία: Ανθρώπινο νόημα σε ένα σιωπηλό σύμπαν<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9RDMsYqwmGkdQAFHsQP68uYFKfoMzcJs_KJStcncbX5hJlMhnC1kxTotUsFrQ_PBzJRe-8Kc7TOM-aHE16L-BkHNmCSnU2RIXTPeicH8KoVTA0qZePYjpVHnNHj6WgHCXpZGbgmvMSA/s2048/247113036_180566784214249_2033495726783744473_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1412" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9RDMsYqwmGkdQAFHsQP68uYFKfoMzcJs_KJStcncbX5hJlMhnC1kxTotUsFrQ_PBzJRe-8Kc7TOM-aHE16L-BkHNmCSnU2RIXTPeicH8KoVTA0qZePYjpVHnNHj6WgHCXpZGbgmvMSA/s320/247113036_180566784214249_2033495726783744473_n.jpg" width="221" /></a></div><span style="color: #134f5c;"><div style="text-align: justify;">«Πολλοί θα θέλαμε το σύμπαν να μας καλοδεχόταν σαν να ήμασταν εκείνοι που περίμενε. Να μας προσκαλούσε με έναν αέρα πραγματοποιημένης προσδοκίας και να μας ρωτούσε για όσα κάναμε στη ζωή μας, τα οποία θα τα είχαμε επιλέξει και θα μας είχαν δώσει νόημα. Θα προτιμούσαμε η ανθρώπινη ιδιότητά μας να ήταν χαραγμένη στη φύση των πραγμάτων σαν ένα τυπωθήτω που θα την έκανε –και μαζί κι εμάς– να έχει σημασία. Αν όχι αυτό, θα θέλαμε τουλάχιστον λίγη κοσμική υποστήριξη: ένα Θεό ή ένα τέλος που θα διασφάλιζε το νόημα των χρόνων που περνάμε εδώ.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #134f5c;">Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το σύμπαν είναι σιωπηλό. Δεν είμαστε οι εκλεκτοί, δεν μας περιμένει ούτε μας καλοδέχεται. Όπως μας δίδαξε ο Δαρβίνος, είμαστε μια τυχαιότητα της εξέλιξης. Τίποτα δεν οδήγησε στην ύπαρξή μας εκτός από τον μεταβαλλόμενο χαρακτήρα του μη ανθρώπινου περιβάλλοντος. Αν ένας αστεροειδής δεν είχε χτυπήσει τη Γη κοντά στη χερσόνησο του Γιουκατάν μπορεί να μην ήμασταν καν εδώ. Είμαστε ένα κοσμικό ατύχημα».</span></p><p style="text-align: justify;">Τι είναι αυτό που κάνει μια ζωή να είναι όμορφη, καλή, να έχει νόημα; Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας οι άνθρωποι προσπαθούσαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα μέσω της θρησκευτικής τους πίστης, των σχέσεών τους, και των έργων τους. Ο Τοντ Μέι σε αυτό το βιβλίο μας προκαλεί να σκεφτούμε υπό διαφορετικό πρίσμα τις απαντήσεις αλλά και το ίδιο το ερώτημα του νοήματος αντλώντας από ένα ευρύ πεδίο φιλοσοφικών και λογοτεχνικών πηγών, και από τη ζωή υπαρκτών ανθρώπων, σε έναν κόσμο όπου το σύμπαν και ο Θεός, για τον συγγραφέα, δεν είναι καθόλου οι παραδεδομένες πηγές της απάντησης.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999; font-family: helvetica;">Ο <b>Τοντ Μέι </b>διδάσκει φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Clemson της Νότιας Καρολίνας τα τελευταία 30 χρόνια. Παράλληλα με την πανεπιστημιακή του διδασκαλία διδάσκει φιλοσοφία σε τοπικές φυλακές και είναι ενεργός στην αντιρατσιστική τοπική κοινότητα. Έχει γράψει 15 βιβλία φιλοσοφίας με κύριο ενδιαφέρον τη γαλλική σκέψη και κυρίως τους Μισέλ Φουκό και Ζιλ Ντελέζ, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει στρέψει το ενδιαφέρον του σε θέματα που αφορούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής όπως η θνητότητα, η ευθραυστότητα, το νόημα, η φιλία κ.α.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #999999; font-family: helvetica;">Από τις εκδόσεις Στάσει εκπίπτοντες κυκλοφορούν το βιβλίο του<i> <a href="http://stasei.blogspot.com/2016/11/todd-may.html" target="_blank">Θάνατος, αντιμέτωποι με τη θνητότητά μας</a></i> και το κείμενό του «Είναι η μεταδομιστική θεωρία αναρχική;» στον συλλογικό τόμο <i>Εισαγωγή στον μετα-αναρχισμό</i>.</span></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-73726715403656616242021-09-03T09:43:00.005+03:002021-09-03T09:43:49.858+03:00 David Graeber (1961-2020)<p><span style="font-family: georgia;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: georgia;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAnJXmSx9gFaGPCt33y7JvzqPEH-FZRCR82GdIW0Tbh8mJviRXLBjp1zMdF7uwonMkaAFz-eurSEjgcS2F8fBNVayR3mzjFFALvbYJyolNF4Q5nk3r89h-AOUTrjsO4t9rE_wsXCMWDpM/s1067/graeber-jobs_1200-43263785+%25281%2529.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1067" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAnJXmSx9gFaGPCt33y7JvzqPEH-FZRCR82GdIW0Tbh8mJviRXLBjp1zMdF7uwonMkaAFz-eurSEjgcS2F8fBNVayR3mzjFFALvbYJyolNF4Q5nk3r89h-AOUTrjsO4t9rE_wsXCMWDpM/w400-h225/graeber-jobs_1200-43263785+%25281%2529.jpeg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: georgia;"><br /><div style="text-align: justify;">Πέρασε ένας χρόνος από το απρόσμενο και πολύ δυσάρεστο νέο του θανάτου του David.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Πέρασαν 16 περίπου χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με ένα κείμενό του, σε ένα τεύχος του περιοδικού<i> ΑΥΤΟΝΟΜedia</i> (#19) των εκδόσεων Ελευθεριακή Κουλτούρα. Το τεύχος είχε ως κεντρικό θέμα έναν απολογισμό για το κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και η οπτική του μου είχε κεντρίσει αμέσως το ενδιαφέρον.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Ψάχνοντας υλικό του Ντέιβιντ, βρήκα το μόλις πρόσφατα (τότε) εκδοθέν βιβλίο του, το πρώτο που έκανε διεθνή επιτυχία αφού μεταφράστηκε σε 15 γλώσσες: τα <i><b><a href="https://stasei.blogspot.com/2019/03/david-graeber.html" target="_blank">Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας</a></b></i>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Η επιτυχία του ήταν πρωτόγνωρη και είχε να συμβεί πολλά χρόνια διεθνώς για συγγραφέα που δηλώνει αναρχικός.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Η πρώτη κυκλοφορία των εκδόσεων Στάσει εκπίπτοντες ήταν αυτή, και ήταν η τέταρτη γλώσσα στην οποία εκδόθηκε μετά τα γαλλικά και τα ιαπωνικά.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Ακόμα θυμάμαι την πολύ ευχάριστη --στη διαδικασία και στην κατάληξη-- ηλεκτρονική αλληλογραφία μας, αρχικά στέλνοντας τη γνώμη μου για το βιβλίο και στη συνέχεια προσπαθώντας να βγάλω άκρη με τα δικαιώματα --τελείως άσχετος με την διαδικασία γαρ-- και δεν θα ξεχάσω ποτέ επίσης την πραγματική του υλική βοήθεια σε πολύ δύσκολες συνθήκες για τις εκδόσεις, όταν αργότερα θέλησα να βγάλω το δεύτερο σημαντικό του βιβλίο: το <i><b><a href="http://stasei.blogspot.com/2014/08/david-graeber-5000.html" target="_blank">Χρέος, τα πρώτα 5000 χρόνια</a></b></i>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Αν του δήλωνα υπόχρεος, θα αμφισβητούσα το βασικό του επιχείρημα σε αυτό το βιβλίο, οπότε θα προτιμήσω να στηρίξω έμπρακτα ένα άλλο του επιχείρημα, εκείνο που λέει ότι είναι οι αξίες που συνέχουν και κινούν τον ανθρώπινο κόσμο και η αξία του έργου του Ντέιβιντ δεν έγκειται στην οικονομική επιτυχία των βιβλίων του ή στη δημοφιλία του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έγκειται στο ότι έβαλε το λιθαράκι του ώστε να γίνουν οι ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης ξανά ευχάριστα δημοφιλείς.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έγκειται στον τρόπο με τον οποίο πίστευε πως έπρεπε να δρουν αμφίδρομα και γενναιόδωρα η επιστήμη και η πολιτική.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έγκειται στην εμπιστοσύνη του στους «από κάτω» πως πάντοτε μπορούν να βρουν τις λύσεις και στην «ξεροκεφαλιά» του για τις μικρές ή μεγαλύτερες νίκες των κινημάτων που δεν βλέπουμε να συμβαίνουν, ενώ θα έπρεπε να το κάνουμε.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έγκειται στην επιμονή του στις ανθρώπινες δυνατότητες για μια καλύτερη συλλογική ζωή.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έγκειται στη συνεχή προτροπή του να δούμε την ελπίδα ως το ύστατο κοινό αγαθό που με κάθε τρόπο πρέπει να αποφευχθεί η περίφραξή του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Εις μνήμην.</span></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-88597979185306379512021-07-30T18:25:00.002+03:002021-12-10T20:22:52.227+02:00Dennis Danvers: Η αναγέννηση ενός επαναστάτη<p style="text-align: justify;"><span style="color: #674ea7;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #674ea7;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmaXQmPjvkvZoyKogD221fOBP1EF_uIbHoXroLw9L5bZkn5xDpShp-p_wWsAGLiaxEDQLbs2QpiU_evkAwYb_j8qBxcejd9bq3s4flUE1ph-RJjk_7UYZdH3vnkl_7kapkyOTGtEUOswE/s659/211743811_1702547259954615_5435854871276677059_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmaXQmPjvkvZoyKogD221fOBP1EF_uIbHoXroLw9L5bZkn5xDpShp-p_wWsAGLiaxEDQLbs2QpiU_evkAwYb_j8qBxcejd9bq3s4flUE1ph-RJjk_7UYZdH3vnkl_7kapkyOTGtEUOswE/s320/211743811_1702547259954615_5435854871276677059_n.jpg" width="214" /></a></span></div><span style="color: #674ea7;">«Θέλεις την αλήθεια; Πολύ καλά. Θα σου πω την αλήθεια, όλη την αλήθεια. Έπρεπε νʼ αλλάξω τις ημερομηνίες για να τις κάνω πιο αληθοφανείς. Τα περισσότερα απʼ αυτά τα άρθρα τα έγραψα πριν από 100 χρόνια. Η πραγματική ημερομηνία γέννησής μου είναι 9 Δεκεμβρίου του 1842. Ξέρεις το όνομά μου. Είμαι γνωστός στην ιστορία, απʼ όσο φαίνεται, είμαι ο Πιοτρ Κροπότκιν, που μερικές φορές με αποκαλούν και Αναρχικό Πρίγκιπα ‒ ένας επίμονος χαρακτηρισμός που απεχθάνομαι. Έφτασα σʼ αυτή την εποχή προχθές από το νεκροκρέβατό μου το 1921».</span><p></p><p style="text-align: justify;">Στις 8 Φεβρουαρίου του 1921, ο Πιοτρ Κροπότκιν, γνωστός ήδη στην εποχή του, αναρχικός επαναστάτης και επιστήμονας, λίγο πριν από το θάνατό του δέχεται στο νεκροκρέβατό του την επίσκεψη ενός μυστηριώδους άντρα που του δίνει μια επιλογή: Να ξαναζήσει στο μέλλον ή να πεθάνει.</p><p style="text-align: justify;">Παρά τα ερωτηματικά του, επιλέγει τη ζωή και το μέλλον, κι εκείνο που δείχνει αρχικά να είναι ένα θαύμα καταλήγει σ’ ένα πείραμα στο οποίο τα κίνητρα του χρονοταξιδιώτη και μελλοντικού του ευεργέτη είναι πολύ πιο μυστηριώδη απ’ ό,τι έχει αφήσει να φανεί.</p><p style="text-align: justify;">Ο Ντένις Ντάνβερς μάς ταξιδεύει στη σκοτεινή ιστορία των ΗΠΑ μέσα από τα μάτια ενός ήρωα που διέδωσε όσο κανείς τη σημασία της αλληλοβοήθειας στην εξέλιξη των ανθρώπινων και μη ζώων.</p><p style="text-align: justify;">Ένα βιβλίο για τις ανθρώπινες επιλογές και τις επιπτώσεις τους στο μέλλον και για τα σκοτεινά μονοπάτια που μπορεί να πάρει η επιστήμη.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-27237998794477174102021-07-07T20:44:00.000+03:002021-12-10T20:22:52.227+02:00David Graeber, Peter Thiel: Πού πήγε το μέλλον;<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulmeZR5p_56jCktC9gG7yFEmV-IbbCaJviJYZSAeB1tUsX0f3nXpQtnaNJSlPDyl6i8rcI0b3i2iMNvdsgUIM92suSsLdm-6urcdmdGKKwi9lzkmHJB3hnPc4PHL21axvhkKxJRvIV1g/s807/grb.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="807" data-original-width="551" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulmeZR5p_56jCktC9gG7yFEmV-IbbCaJviJYZSAeB1tUsX0f3nXpQtnaNJSlPDyl6i8rcI0b3i2iMNvdsgUIM92suSsLdm-6urcdmdGKKwi9lzkmHJB3hnPc4PHL21axvhkKxJRvIV1g/s320/grb.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Τον Σεπτέμβριο του 2014 πραγματοποιείται μια δημόσια συζήτηση ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες. Ένας δισεκατομμυριούχος επενδυτής, συνιδρυτής της Paypal και της Palantir, πρωτοπόρος στη δημιουργία κατασκοπευτικού λογισμικού σε συνεργασία με μυστικές υπηρεσίες, χρηματοδότης της εκστρατείας για την εκλογή του Τραμπ το 2016 —ο οποίος δηλώνει φιλελεύθερος— συνομιλεί με έναν ιδιαίτερα δημοφιλή και πολυμεταφρασμένο αναρχικό και ανθρωπολόγο για τις ματαιωμένες προσδοκίες και για ένα μέλλον που παραμένει σκοτεινό. Ο Ντέιβιντ Γκρέμπερ συναντά τον Πίτερ Τιλ σε μια ανοιχτή συζήτηση-σύγκρουση που φέρνει αντιμέτωπες τις αντιλήψεις δυο άσπονδων κόσμων.</div><p></p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-82033660295906124752021-07-05T19:17:00.003+03:002021-12-10T20:22:52.227+02:00 Grégoire Chamayou: Το διαβατήριο του Φίχτε: μια φιλοσοφία της αστυνομίας<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNHqSxA_9ZrOXu1ISQ7JdOKcyFp0YHxjiEEbmxmGPYVkz6-3lY9IN_P9iUkn6-EsOsQg881hViRnEgZqjJUq-IcannZROLr96xP_VdhT9XcrQlC2uih1VyryIK4C317V7D-ldtXSQq-Jg/s585/fict.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="585" data-original-width="397" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNHqSxA_9ZrOXu1ISQ7JdOKcyFp0YHxjiEEbmxmGPYVkz6-3lY9IN_P9iUkn6-EsOsQg881hViRnEgZqjJUq-IcannZROLr96xP_VdhT9XcrQlC2uih1VyryIK4C317V7D-ldtXSQq-Jg/s320/fict.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Αν έπρεπε να ορίσουμε την αστυνομία με βάση μία και μοναδική αρχή ή με βάση μία και μοναδική διατύπωση, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε ένα ερωτηματικό σε αυτή την προσπάθειά μας. Θα συμπυκνωνόταν σε μία απλή και αμείλικτη ερώτηση: «Ποιος είσαι εσύ;» Αυτό που συνοψίζει την αστυνομία, αυτό που της δίνει την απόλυτη ουσία της, είναι αυτή η ανακριτικότητα, η οποία αντιστοιχεί επίσης στην πολύ συγκεκριμένη διαδικασία ‒τόσο οικεία πλέον σε εμάς‒ του ελέγχου της ταυτότητας: «Τα χαρτιά σας, παρακαλώ!»</div><p></p><p style="text-align: justify;">Παρ’ όλα αυτά, η ερώτηση «ποιος είσαι;», διά στόματος της αστυνομίας, πάντα υπονοεί κάτι περισσότερο από μια πρόθεση απλής αναγνώρισης...</p><p style="text-align: justify;">Ο Φίχτε, εκπρόσωπος μιας από τις πλέον θεωρησιακές εκφράσεις της φιλοσοφίας του Εγώ, το 1797 κατέρχεται από τα υψίπεδα του φιλοσοφικού του στοχασμού για να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα αστυνομικά, οδηγώντας με ουσιαστικό τρόπο στην επινόηση ενός αστυνομικού μηχανισμού ταυτοποίησης, στη συγκρότηση μιας αστυνομικής τεχνολογίας του Εγώ. </p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-7939794393815769242020-12-22T18:41:00.004+02:002021-12-10T20:22:52.226+02:00Ursula K. Le Guin: Το κύμα μέσα στο μυαλό<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQodM0dQMydr_m2Udu5DtNJNyIYEcp8Y2Vy2k8cRZNa90jyWWoYBT6bblcQlZ-2AxG8vx3UIX0gIrFIvHimCy9Ve-FAjy13Nt3M0ei6i67lensGpjDprTrqW0iks-pQl6K7qLqJU_sJSY/s2048/cover2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1532" data-original-width="2048" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQodM0dQMydr_m2Udu5DtNJNyIYEcp8Y2Vy2k8cRZNa90jyWWoYBT6bblcQlZ-2AxG8vx3UIX0gIrFIvHimCy9Ve-FAjy13Nt3M0ei6i67lensGpjDprTrqW0iks-pQl6K7qLqJU_sJSY/w320-h239/cover2.jpg" width="320" /></a></div><span style="color: #990000; font-family: georgia;"><div style="text-align: justify;"><i>Ένα κύμα μέσα στο μυαλό, το ονομάζει [η Βιρτζίνια Γουλφ], και λέει ότι μια εικόνα ή μια συγκίνηση μπορεί να το δημιουργήσει – όπως μια πέτρα που πέφτει σε στάσιμα νερά, και οι κύκλοι βγαίνουν από το σιωπηλό κέντρο, σε τέλειο ρυθμό, και το μυαλό ακολουθεί αυτούς τους κύκλους, προς τα έξω και όλο προς τα έξω, ώσπου να μετατραπούν σε λέξεις ... όμως η δικιά της εικόνα είναι πιο μεγαλόπρεπη: το κύμα της είναι θαλασσινό κύμα, που ταξιδεύει απαλό και σιωπηλό για χίλια μίλια στον ωκεανό ώσπου χτυπάει την ακτή, και σκάει, σπάει και υψώνεται σ’ έναν αφρό λέξεων. Όμως το κύμα, η ρυθμική παρόρμηση, είναι πριν απ’ τις λέξεις, «δεν έχει σχέση με λέξεις». Έτσι η δουλειά του συγγραφέα είναι να αναγνωρίσει το κύμα, τη σιωπηλή φουσκοθαλασσιά, πολύ έξω στη θάλασσα, πολύ έξω στον ωκεανό του μυαλού, και να το ακολουθήσει ως την ακτή, όπου μπορεί να μετατραπεί ή να το μετατρέψουν σε λέξεις, όπου μπορεί να ξεφορτώσει την ιστορία του, να ξεβράσει τις εικόνες του, να σκορπίσει τα μυστικά του. Και να γυρίσει πίσω στον ωκεανό της ιστορίας.</i></div></span><p></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #990000;">Ursula K. Le Guin</span></p><p style="text-align: justify;">Σε αυτή τη συλλογή κειμένων, η Ursula K. Le Guin, με την αστείρευτη ζωντάνια της, μας παρουσιάζει τις βιβλιοθήκες και τα διαβάσματά της, τη μάλλον ασυνήθιστη παιδική της ηλικία και τους προβληματισμούς της σε ζητήματα φύλου, μας μιλάει για τις εξελίξεις στη λογοτεχνία και για τις επιφυλάξεις της απέναντι στις ουτοπίες και τα όριά τους, τέλος μας προσκαλεί να μπούμε στο μυαλό της και να παρακολουθήσουμε τις σκέψεις της γύρω από την τέχνη της ανάγνωσης και της γραφής, υπογραμμίζοντας τη σπουδαιότητα του ρυθμού και επιμένοντας πάντα στην καίρια σημασία της δημιουργικής φαντασίας στη ζωή των ανθρώπων, μέσα σε έναν κόσμο όπου η πραγματικότητα των «ρεαλιστών» τείνει να ξεπεράσει τα χειρότερα δυστοπικά σενάρια που είχε ποτέ σκαρφιστεί η επιστημονική φαντασία. </p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-75316781374329480682020-12-14T19:10:00.000+02:002021-12-10T20:22:52.227+02:00David Graeber: Κίνημα, βία, τέχνη & επανάσταση [β΄ έκδ. επαυξημένη]<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ZFFPCWKV9caKaEIwGfpS9sGqAmrbh_q4yDKb4wo-AvfcyZ4P61J0czONMqmouDVGuMduppinlpwaLgb8lyyDdhnRMpiNDEzedxjrNF0PPj4sf_9CHm3scCWbgoPE9L-9ovFn3tvzOTU/s2048/cover.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1424" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ZFFPCWKV9caKaEIwGfpS9sGqAmrbh_q4yDKb4wo-AvfcyZ4P61J0czONMqmouDVGuMduppinlpwaLgb8lyyDdhnRMpiNDEzedxjrNF0PPj4sf_9CHm3scCWbgoPE9L-9ovFn3tvzOTU/w278-h400/cover.jpg" width="278" /></a></div><br /><i><span style="color: #073763; font-family: georgia;">Τα δοκίμια αυτού του βιβλίου αποτελούν προϊόν μιας μεταβατικής περιόδου σύγχυσης. Ήταν μια εποχή κατά την οποία ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς ίχνη ελπίδας. Αν υπάρχει ένα ενιαίο θέμα σε αυτή τη συλλογή, αυτό είναι πως όλα εκκινούν από μια εκδοχή μιας περιόδου όπου όλα δείχνουν αφιλόξενα και καταθλιπτικά, ένδειξη κάποιας αποτυχίας, εμποδίου, αντισταθμιστικής δύναμης, ανοησίας του παγκόσμιου αντικαπιταλιστικού κινήματος, και προσπαθούμε να ανακτήσουμε κάτι από αυτό, κάποια κρυμμένη πτυχή που συνήθως δεν έχουμε προσέξει, κάποια γωνία από την οποία το ίδιο εμφανώς απελπιστικό τοπίο μπορεί να ιδωθεί τελείως διαφορετικά. </span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #073763; font-family: georgia;">David Graeber</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί από τον συγγραφέα, ανθρωπολόγο και ακτιβιστή, την περίοδο μεταξύ των ετών 2004 και 2010. Δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου στα ελληνικά, λίγο μετά τις μεθυστικές μέρες του Δεκέμβρη του 2008. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει ένα επιπλέον κείμενο και την εισαγωγή της αγγλόφωνης έκδοσης, τα οποία δημοσιεύτηκαν λίγο αργότερα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-51425468755447804572020-09-03T20:33:00.000+03:002020-09-03T20:33:49.176+03:00David Graeber, 1961 – 2020<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0KxiAbeIplEuTYCbTbxcZJcxjG7FxsoPLx1I9XF0NIHjdaUhUDeP4Vu5S5SgJ-MXCeXiud5kveAHy8ZVXt06dztozLRXBglXkTvOFBsY8FeqnpYz-SrqRbjDj0-vDOQeIb8We7YyYZUU/s274/download+%252819%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0KxiAbeIplEuTYCbTbxcZJcxjG7FxsoPLx1I9XF0NIHjdaUhUDeP4Vu5S5SgJ-MXCeXiud5kveAHy8ZVXt06dztozLRXBglXkTvOFBsY8FeqnpYz-SrqRbjDj0-vDOQeIb8We7YyYZUU/s0/download+%252819%2529.jpg" /></a></div>Σοκ και θλίψη μόνο.<p></p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Μας άφησε ξαφνικά ένας καταπληκτικός άνθρωπος το έργο του οποίου είχαμε την χαρά και την τιμή να έχει συνδεθεί με το εκδοτικό μας ξεκίνημα, και το συνειδητό εκδοτικό παρόν και μέλλον μας.</p><p style="text-align: justify;">Δύναμη και κουράγιο στη σύντροφό του και στους κοντινούς του ανθρώπους.</p><p style="text-align: justify;">Ας κρατήσουμε το έργο του ζωντανό.</p>Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-80532203123215023222020-07-24T08:15:00.001+03:002020-07-24T08:15:32.018+03:00Βιβλιοπαρουσίαση: Το Ελατήριο, (σ)τάσεις φυγής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtcHYRc8__6gAs41ATn17zPGu2EAS_FrjD3Wr03YRUjxvC8zDndUEsq9W_4ISj2iw9jj_oUpqYyraAdhwDymDYhWwE0aPtbNSI3FBjqURCV4ni0_lqHlPEG_prhN31oypkEQQ6KfqpEVU/s1600/109060492_601284947251188_611932323787071180_n.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1132" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtcHYRc8__6gAs41ATn17zPGu2EAS_FrjD3Wr03YRUjxvC8zDndUEsq9W_4ISj2iw9jj_oUpqYyraAdhwDymDYhWwE0aPtbNSI3FBjqURCV4ni0_lqHlPEG_prhN31oypkEQQ6KfqpEVU/s640/109060492_601284947251188_611932323787071180_n.png" width="451" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://stasei.blogspot.com/2020/05/blog-post.html" target="_blank">Διαβάστε</a> σχετικά με το βιβλίο</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-20941085902066149672020-06-25T19:47:00.000+03:002020-06-25T19:47:37.968+03:00Σάββατο 27/6: 1 χρόνος Εργαστήρι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOtDX3Eu5fLtQi49DT_d5ZtBkCwLBDNc9VM22BEMHOSHyHZ-_go8X16zrexvrlvuqDo51QZ71_jD7iBWez9I13WWLpVJVKbrSJv9Zlm_vAthLcwkkIsTcCHcHvzm7v1xKdzJ37q-Qr7CI/s1600/ergastiri_27_6_2020a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1095" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOtDX3Eu5fLtQi49DT_d5ZtBkCwLBDNc9VM22BEMHOSHyHZ-_go8X16zrexvrlvuqDo51QZ71_jD7iBWez9I13WWLpVJVKbrSJv9Zlm_vAthLcwkkIsTcCHcHvzm7v1xKdzJ37q-Qr7CI/s640/ergastiri_27_6_2020a.jpg" width="438" /></a></div>
<br /></div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-49490485444087409512020-05-12T18:42:00.000+03:002021-12-10T20:22:52.227+02:00Το ελατήριο: (σ)τάσεις φυγής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZw_xzoPj-LyA7TKnzJ6tX1R53a5onjChe4hYZvIaqDDiQbutFsNhvvbIbnynk9dxn2FvQmNIH1QFymDzkoTdX_oDExXPqVdhI8XmJMm-jsteY2b_AN5Li5QxGreyhn4-_HgI0XmkDnU/s1600/fygi.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="401" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZw_xzoPj-LyA7TKnzJ6tX1R53a5onjChe4hYZvIaqDDiQbutFsNhvvbIbnynk9dxn2FvQmNIH1QFymDzkoTdX_oDExXPqVdhI8XmJMm-jsteY2b_AN5Li5QxGreyhn4-_HgI0XmkDnU/s400/fygi.jpg" width="278" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ζωή της βιβλικής πόρνης της Ιεριχούς, Ράαβ, εκτυλίσσεται σε παράλληλη αφήγηση με τον απελπιστικό βίο μιας ημίτρελης Νιγηριανής ιερόδουλης που προσεύχεται κάθε βράδυ, στοιβαγμένη μαζί με δεκάδες άλλες, πίσω απ’ τα αδιαφανή τζάμια ενός παλιού κρεοπωλείου στην Κυψέλη. Ένας δεσμοφύλακας επιλέγει ως πρότυπο της ζωής του έναν αποτυχημένο, νεκρό δραπέτη και γίνεται φονιάς, γιατί αρνείται να μεταμορφωθεί σε σκύλο. Ένας άνεργος προγραμματιστής αναποδογυρίζει τον κόσμο καταστρέφοντας την κατεστημένη, αισθητηριακή του πραγματικότητα με τη βοήθεια μιας παρομοίωσης. Ένας πρωτόγονος, άθεος τροφοσυλλέκτης αρνείται πεισματικά να θυσιαστεί για τους αιμοδιψείς θεούς της φυλής του. Μια καλλονή απ’ τη Βουλγαρία, θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αγοράζεται από τον νεκροθάφτη υποψήφιο δήμαρχο μιας τουριστικής παραθαλάσσιας κωμόπολης για να γίνει η σύζυγός του, έπειτα από τη σχετική υπόδειξη των επικοινωνιολόγων του. Ο προϊστορικός εφευρέτης του τόξου συναντιέται μέσα σε ένα όνειρο με τον μοναχικό απόγονό του, που γυρεύει το νόημα της ζωής στη μητρόπολη ενός μακρινού γαλαξία...</div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-27012503335838819882020-03-05T20:19:00.000+02:002020-03-05T20:19:22.893+02:00Βιβλιοπαρουσίαση: Αδέρφια της ακτής, την Παρασκευή 6/3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;">Η πειρατεία πάντοτε σαγήνευε τους ρομαντικούς, τους ανήσυχους, τους ανθρώπους που δεν έχει πείσει η επίσημη αφήγηση αναφορικά με τα αίτιά της και την όλη της εξέλιξη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><br />Αν υποθέσουμε πως κάθε επίσημη αφήγηση της ιστορίας για κάθε σημείο της υδρογείου εκκινεί από μια κηλίδα αίματος πάνω στον χάρτη, αυτή την Παρασκευή βάζοντας τον μεγεθυντικό φακό στην πολύπαθη και εκτός δημοσιότητας Σομαλία και στο φαινόμενο της σύγχρονης πειρατείας, παρουσιάζουμε το βιβλίο <b><a href="https://stasei.blogspot.com/2019/07/iskashato.html" target="_blank"><i>Αδέρφια της ακτής</i></a></b> στο στέκι Αντίπνοια στα Κ. Πετράλωνα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCQQfNsbVIHnlWDmTX6_HpYFs2sZ6qc0gbvBlfo8TiXeJ3hL-yJQyWBTRJtSIdQAtBdJpsa4Y5J9toUdyaUDC2nuCnro6reoFPWyqsyMb_xxp7AKzMK2_yBCxC-OOcIBkpBwslRZQiilA/s1600/ap01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="489" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCQQfNsbVIHnlWDmTX6_HpYFs2sZ6qc0gbvBlfo8TiXeJ3hL-yJQyWBTRJtSIdQAtBdJpsa4Y5J9toUdyaUDC2nuCnro6reoFPWyqsyMb_xxp7AKzMK2_yBCxC-OOcIBkpBwslRZQiilA/s640/ap01.jpg" width="440" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-32424294978888165692020-03-03T11:18:00.001+02:002020-03-03T11:18:23.374+02:00Ούρσουλα Λε Γκεν: The wave in the mind <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://tetartoskosmos.wordpress.com/2020/02/27/%ce%b9%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%bf%ce%b9/" target="_blank">Πρώτη προδημοσίευση</a> από την υπό έκδοση συλλογή δοκιμιών της αγαπημένης Ούρσουλα Λε Γκεν, <i>The wave in the mind </i>από το εξίσου αγαπημένο μπλογκ <a href="https://tetartoskosmos.wordpress.com/" target="_blank"><b>Τέταρτος Κόσμος</b></a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiik69vQJ9-MEaPCPTHJUUTesUcjEZs4Qv0wwSJaHr6jDm_5yPHd7IeV9HzmJuyihl36PJwOnB8_P_tbEQhSoyI5kZpPYSP_5boSJGRjRI87yqxoLM1rT-Uz9cXE4LWYmmcOsCtAyl_60/s1600/1+pY99W2vamlTKGe5Jjs5EWw.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="460" data-original-width="600" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiik69vQJ9-MEaPCPTHJUUTesUcjEZs4Qv0wwSJaHr6jDm_5yPHd7IeV9HzmJuyihl36PJwOnB8_P_tbEQhSoyI5kZpPYSP_5boSJGRjRI87yqxoLM1rT-Uz9cXE4LWYmmcOsCtAyl_60/s320/1+pY99W2vamlTKGe5Jjs5EWw.jpeg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-2093207043615513532020-02-06T17:09:00.000+02:002020-02-06T17:09:11.029+02:00Προσοχή, προσεχώς εργοτάξιο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-jPRT8hH-01t3DEhbo0lt2uBpiMAPRu2H0GwCQyLL3eYvzeljZkGt9skrQzQVNHeFXqQUaMxyeOG1uI3LSTwOqlKapCZesKH_WyqmznwPVIywMZTaN0HbSSZbqkFTbpXZwl86Pc5FAZM/s1600/ergot.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="679" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-jPRT8hH-01t3DEhbo0lt2uBpiMAPRu2H0GwCQyLL3eYvzeljZkGt9skrQzQVNHeFXqQUaMxyeOG1uI3LSTwOqlKapCZesKH_WyqmznwPVIywMZTaN0HbSSZbqkFTbpXZwl86Pc5FAZM/s400/ergot.jpg" width="282" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ποια είναι τα γρανάζια που θέτουν σε κίνηση τον μηχανισμό μιας ιστορίας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ποια είναι τα συστατικά μιας ιδέας που μπορεί να μετατραπεί σε διήγημα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πώς γεννιούνται οι χωροχρόνοι και οι χαρακτήρες που πλέουν μέσα τους;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πώς δημιουργούνται οι ήρωες και αποκτούν τη δική τους ταυτότητα μέσα από τις επιθυμίες τους;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σε δώδεκα συναντήσεις, μέσα από συγγραφικές ασκήσεις που μοιάζουν με παιχνίδι, αναζητούμε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα με σκοπό την εξερεύνηση της φαντασίας μας και την κατασκευή των δικών μας ιστοριών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Για περισσότερες πληροφορίες ακουλουθείτε πιστά τις οδηγίες της αφίσας και απευθύνεστε στον αμέσως υπεύθυνο του εργοταξίου.</span></div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-60387391266730567092019-12-09T15:05:00.000+02:002021-12-10T20:22:52.227+02:00David Graeber: Στις απαρχές του σύγχρονου αδιεξόδου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhydU6boxMjSUNK66J1wqYKj7ATKcfxYRdcv3Rms9-hAMt5b9zvbp6aKYLJwuflcpTY7EwBKQ8XGmzHnMSFcFy1sdNcyyQ4UohsBRoi3aT5XNUw0fRAONS5WaOCnR4WjThmo3485h9Waqc/s1600/graeber.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1089" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhydU6boxMjSUNK66J1wqYKj7ATKcfxYRdcv3Rms9-hAMt5b9zvbp6aKYLJwuflcpTY7EwBKQ8XGmzHnMSFcFy1sdNcyyQ4UohsBRoi3aT5XNUw0fRAONS5WaOCnR4WjThmo3485h9Waqc/s400/graeber.jpg" width="271" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<i><span style="color: #990000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η ανθρωπολογία με απορρόφησε, επειδή ανοίγει παράθυρα σε άλλες δυνατές μορφές κοινωνικής ύπαρξης. Μας υπενθυμίζει συνεχώς πως ό,τι νομίζουμε δεδομένο για τις αντιλήψεις μας και τον τρόπο ζωής μας, έχει ρυθμιστεί με άλλους τρόπους σε άλλα μέρη και χρόνους.</span></i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #990000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">David Graeber</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Ο ανθρωπολόγος David Graeber στο βιβλίο αυτό στοχάζεται γύρω από πέντε όρους που έχουν χρησιμοποιηθεί στην πολιτική και οικονομική θεωρία και έχουν αποτελέσει αφορμή για ουκ ολίγες αντιπαραθέσεις, ακόμα και για την ίδια τους τη σημασία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αξιοποιώντας το πλούσιο εθνογραφικό αρχείο που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, δίνει απαντήσεις σε παλιά ερωτήματα και καταθέτει ερωτήματα για παλιές και σύγχρονες απαντήσεις, αναδεικνύει ζητήματα που αμφισβητούν πολλά από εκείνα που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένα αναφορικά με τα αίτια και τους παράγοντες που έχουν οδηγήσει τον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό, σίγουρα όχι στην πρόοδο και την ευτυχία, αλλά σε ένα αδιέξοδο, όπου κάθε εναλλακτική δυνατότητα κοινωνικών σχέσεων δείχνει εντέχνως μη πραγματοποιήσιμη.</div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-85728840314638719592019-07-18T09:30:00.000+03:002019-07-19T09:41:13.584+03:00Diego Abad de Santillán: 18 Ιουλίου 1936<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXd11M8OmTco1P-4uBJSY2dMe5f7LJJifCnK0wT7xaqFzcZ3hSHam_WJ3aysr6IoOkhxPM0r3av_Y53tUJs6M-xhtp32NL3B92bwz1uaOIQyq3mwoLBO0G3eDV7FvNMms57XjcCnu_Ubs/s1600/img.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXd11M8OmTco1P-4uBJSY2dMe5f7LJJifCnK0wT7xaqFzcZ3hSHam_WJ3aysr6IoOkhxPM0r3av_Y53tUJs6M-xhtp32NL3B92bwz1uaOIQyq3mwoLBO0G3eDV7FvNMms57XjcCnu_Ubs/s1600/img.jpg" /></a></div>
<span style="color: #351c75;"><i>Με αφορμή τη 18η Ιουλίου (1936) ακολουθεί η εισαγωγή της έκδοσης του Α' τόμου του βιβλίου </i><a href="http://stasei.blogspot.com/2016/12/blog-post.html" target="_blank">Ένα ελευθεριακό πρόταγμα</a><i>, της ανθολογίας κειμένων του Diego Abad de Santillán.</i> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Ιουλίου του 1936, 80 χρόνια πριν, ένα επιτελείο της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) και της αναρχοσυνδικαλιστικής Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT), των δύο κυρίαρχων πληθυσμιακά πολιτικών οργανισμών της Καταλωνίας, βρισκόταν στην έδρα της αστυνομικής διεύθυνσης της Βαρκελώνης προκειμένου να απαιτήσουν από τους υπεύθυνους τον αφοπλισμό της μισής αστυνομίας και της παράδοσης του οπλισμού στους εργάτες ενόψει του επερχόμενου πραξικοπήματος του φασίστα στρατηγού Φράνκο. Στις 4:30 το πρωί, όταν πλέον το πραξικόπημα επιβεβαιώνεται ο Ντιέγκο Αμπάδ ντε Σαντιγιάν μαζί με τον Γκαρσία Όλιβερ πιάνουν από το γιακά τον αστυνομικό διευθυντή λέγοντας του: «Πού είναι τα όπλα;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κάπως έτσι ξεκινά ένα από τα πιο αποσιωποιημένα, πολιτικά μιλώντας, γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος που ξεκινά το 1936 και τελειώνει με νίκη των φασιστών το 1939, αποτελέσε το μεγαλύτερο πεδίο απόκρυψης, κοπτοσυρραφής και παραχάραξης εκ μέρους των ιστορικών, ακριβώς γιατί εμπλεκόνταν ένας απρόβλεπτος (ακόμα και για τους ίδιους τους δρώντες) και ενοχλητικός ιστορικός παράγοντας: οι αναρχικοί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι δεξιοί και αριστεροί ιστορικοί, έκαναν τα πάντα για να μπαλώσουν και να γυαλίσουν αυτή την ιστορική παραφωνία όπου αναρχικοί βρίσκονται στην δυσάρεστη θέση να κυβερνήσουν, όχι αποτελώντας μια μειοψηφική ημιάγρια και μάχιμη πρόσθεση σε ένα δημοκρατικό «καθώς πρέπει» σύνολο, όπως προσπάθησαν να μας απεικονίσουν οι εν λόγω ιστορικοί αυτό το ιστορικό υποκείμενο, αλλά μια πολιτική πληθυσμιακή πλειοψηφία όπου το δημοκρατικό «καθώς πρέπει» στοιχείο δεν αποτελούσε παρά μια πρόσθεση σε αυτή την κατασυκοφαντημένη (ακόμα και από τους ίδιους τους αναρχικούς) λέξη που ακούει στο όνομα αναρχία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι ισπανοί αναρχικοί σίγουρα δεν βοήθησαν με την παρουσία τους και τις πράξεις τους, τους αστούς (σοσιαλδημοκράτες και μαρξιστές) ιστορικούς αφού πέρα από την πληβειακή εισβολή τους στο ιστορικό προσκήνιο, και μάλιστα ως κυρίαρχη δύναμη, είχαν το θράσος, ταυτόχρονα με την οργάνωση του πολέμου ενάντια στους φασίστες του Φράνκο, που βοηθήθηκαν από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, να αποτελέσουν και τον κυρίαρχο παράγοντα της μεγαλύτερης λαϊκής κοινωνικής πληβειακής ανοικοδόμησης από τα κάτω, που έχει γνωρίσει η σύγχρονη ιστορία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είναι χαρακτηριστική, αν και ξεφεύγει από τις ανάγκες και την ουσία αυτού του εκδοτικού σημειώματος, η μόνιμη απόκρυψη εκ μέρους των μαρξιστών ιστορικών της ελευθεριακής επανάστασης που έπραξε ο ισπανικός λαός, και αντίθετα η μόνιμη αναφορά σε αυτή την πληβειακή ριζική ανασυγκρότηση ως εμφύλιο πόλεμο. Κάθε μπολσεβίκικη κατάληψη της κρατικής εξουσίας αποκαλείται από τους εν λόγω ιστορικούς ως επανάσταση: η Οκτωβριανή, η Πολιτιστική, η Κουβανική κτλ., ενώ αποτελούν ταυτόχρονα και εμφύλιους πολέμους, στην περίπτωση της ισπανικής, ξαφνικά τα αναλυτικά εργαλεία αποκτούν μια τέτοια επική ελαστικότητα που αγνοούν την επανάσταση και τονίζουν μόνο τον εμφύλιο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι πρωτόγονοι, καθυστερημένοι, σύμφωνα με τους μαρξιστές «επιστήμονες» της ιστορίας, πληβείοι της Ισπανίας σε συνέργεια με τους «μικροαστούς» αναρχικούς έκαναν πράξη εκείνο που κάθε συνεπής νεροκουβαλητής της μαρξιστικής-λενινιστικής μούμιας πρέπει να αποκρύψει, να συκοφαντήσει, να παραναγνώσει προκειμένου να διατηρήσει το επιστημονικό του αλάθητο αμόλυντο από μια πραγματικότητα που επιμένει ενοχλητικά να αμφισβητεί τα προκαθορισμένα σχήματα που έχει κατασκευάσει η πολιτική του επιστήμη και οικονομία: την –σε πολλές περιοχές, για μεγάλο αριθμό πληθυσμού και χρονική διάρκεια που επέτρεψε η κομμουνιστική αντεπανάσταση και η φασιστική επέλαση– ταυτόχρονη κατάργηση του κράτους και του καπιταλισμού, χωρίς την περίφημη μεσολάβηση της δικτατορίας του προλεταριάτου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Ο Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ στο βιβλίο του <i>Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας</i>, περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά εκείνο που οι επιστήμονες του μ-λ ιερατείου διαστρεβλώνουν: </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«... ο ισπανικός αναρχισμός εκφράζει μια βαθιά αντίσταση στην καπιταλιστική εξέλιξη, μια αντίσταση ενάντια στην υλική πρόοδο, όπως αυτή νοείται στις ευρωπαϊκές βιομηχανικές χώρες, και ταυτόχρονα ενάντια στο μαρξιστικό σχήμα της ιστορικής εξέλιξης. Ενώ, σ’ αυτό το σχήμα, η αστική τάξη εμφανίζεται σαν μια πρόσκαιρη επαναστατική δύναμη, η καπιταλιστική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σαν αναγκαία φάση, η πειθαρχία και η συγκέντρωση σαν αναπόφευκτες προσταγές της εκβιομηχάνισης, οι Ισπανοί εργάτες και αγρότες με μια στοιχειώδη βία αποκρούουν αυτές τις “προόδους”. Δεν θαυμάζουν με κανένα τρόπο τις επιτυχίες του αγγλικού, γαλλικού ή γερμανικού προλεταριάτου. Αρνούνται να το ακολουθήσουν σ’ αυτό τον δρόμο. Ενστερνίστηκαν την ορθολογική αναγκαιότητα της καπιταλιστικής εξέλιξης τόσο λίγο όσο και τον καταναλωτικό φετιχισμό του. Αγωνίζονται απεγνωσμένα ενάντια σ’ ένα σύστημα που τους φαίνεται απάνθρωπο, και ενάντια στην αποξένωση που φέρνει μαζί του. Μισούν τον καπιταλισμό μ’ ένα μίσος για το οποίο οι σύντροφοί τους στη δυτική Ευρώπη δεν είναι πια ικανοί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σε αυτή την εξήγηση υπάρχει, όπως πιστεύω, πολλή αλήθεια. Μπορεί να επικαλεστεί το γεγονός ότι, ενάντια στις προσδοκίες των Μαρξ και Ένγκελς, δεν ήταν οι προηγμένες χώρες εκείνες όπου νίκησε η “κοινωνική επανάσταση”. Δεν ήταν ούτε η αγγλική, ούτε η γερμανική, ούτε η αμερικάνικη, αλλά κοινωνίες όπου ο καπιταλισμός ήταν ξένος και επιφανειακός. Από αυτά δεν συνάγεται, όσον αφορά την Ισπανία, ότι οι αναρχικοί ήταν απλά “υπολείμματα του παρελθόντος”. Όποιος ονομάζει το κίνημά τους πρωτόγονο, στηρίζεται σ’ εκείνο το ιστορικό σχήμα που εδώ τίθεται υπό εξέταση. Οι Ισπανοί επαναστάτες δεν ήταν “καταστροφείς μηχανών”. Οι επιθυμίες τους δεν σκόπευαν στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον. Ένα άλλο μέλλον από αυτό που τους επιφύλασσε ο καπιταλισμός. Και στη μικρή διάρκεια του θριάμβου τους δεν έκλεισαν τα εργοστάσια, αλλά εξυπηρέτησαν μ’ αυτά τις δικές τους ανάγκες, και τα πήραν στα δικά τους χέρια».<span style="color: #073763;">[1]</span></span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η παρούσα έκδοση επιθυμεί να έχει τη δική της μικρή συμβολή στη μνήμη αυτής της σπουδαίας ελευθεριακής επανάστασης, με αφορμή την «επέτειο» των 80 χρόνων της. Σίγουρα έχει εκδοθεί αρκετό υλικό στα ελληνικά, κυρίως μελέτες αλλά και σε μικρότερο βαθμό μαρτυρίες, παρόλα αυτά θεωρούμε πως αν υπάρχει μια έλλειψη αυτή έγκειται στην άνιση επιλογή υλικού προς μετάφραση και έκδοση. Και λέμε άνιση γιατί θεωρούμε πως ο κύριος όγκος του μεταφρασθέντος και εκδοθέντος υλικού αποτελείται περισσότερο από κείμενα που αφορούν την αυτοοργάνωση του πολέμου ενάντια στους φασίστες του Φράνκο, παρά από τα κείμενα εκείνα που μας βοηθούν να αντιληφθούμε την κοινωνική αναδημιουργία και ανοικοδόμηση που συνετελέσθηκε στα επίπεδα της παραγωγής, της διανομής και του τρόπου λήψης των αποφάσεων από έναν λαό και όχι απλώς από ένα στρατευμένο κίνημα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η επιλογή της έκδοσης μιας ανθολογίας κειμένων του Ντιέγκο Αμπαδ ντε Σαντιγιάν (πραγματικό όνομα: Sinesio Vaudilio García Fernández), έρχεται να καλύψει ένα θεωρητικό κενό, εκείνο της καταγραφής της σκέψης των ανθρώπων που συμμετείχαν στην επανάσταση, και οι οποιοί προσπάθησαν μέσα από την έκδοση βιβλίων, περιοδικών, εφημερίδων να διαμορφώσουν το θεωρητικό και πρακτικό πλαίσιο της επερχόμενης γι’αυτούς επανάστασης. Η επιλογή της συγκεκριμένης ανθολογίας από τις ισπανικές εκδόσεις Anthropos, είχε επίσης την ίδια λογική και μάλλον δεν γινόταν να είναι και πιο χαρακτηριστική αυτής της επιδίωξης. Ο Σαντιγιάν δεν ήταν μόνο ένας θεωρητικός οικονομολόγος που προσπάθησε να συγκεκριμενοποιήσει το πρόταγμα του ελευθεριακού κομμουνισμού για τις επαναστατικές ανάγκες αρχικά της Αργεντινής, αλλά συμμετείχε σε όλα τα προπαγανδιστικά πόστα κατά τη διάρκεια της επανάστασης στην Ισπανία, ενώ πήρε μέρος και στο καυτό και αδύναμο συνάμα σημείο μηδέν του αναρχισμού: την εξουσία, στην αρχή στην Κεντρική Επιτροπή των Αντιφασιστικών Πολιτοφυλακών της Καταλωνίας και στη συνέχεια, από τον Δεκέμβρη του 1936 ως τον Απρίλη του 1937, στην τοπική κυβέρνηση (Generalidad) της επαναστατημένης Καταλωνίας, ως οικονομικός σύμβουλος επί των κολεκτιβοποιήσεων και του συντονισμού τους. Με λίγα λόγια ο Σαντιγιάν υπήρξε μια από τις προσωποποιημένες εκφράσεις του ιστορικού παράδοξου που λέγεται αναρχικοί υπουργοί, προκαλώντας την εύκολη χλεύη πολλών ύστερων αναρχικών, οι οποίοι τους απέδωσαν την ευθύνη των λαθών που στη συνέχεια οδήγησαν στην ήττα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο Ντιέγκο Αμπάδ ντε Σαντιγιάν παρόλα αυτά αποτελεί μια πολύ σημαντική μορφή στην ιστορία του αναρχισμού και του ελευθεριακού κινήματος εν γένει. Πολυγραφότατος και ενεργός στις διαδικασίες και σε όλες τις σημαντικές στιγμές της εκτύλιξης του προτάγματος του ελευθεριακού κομμουνισμού, αποτέλεσε μια από αυτές τις προσωπικότητες που λόγω του έργου τους, της δράσης τους αλλά και της πίστης τους στο εφικτό της πραγμάτωσης της Ιδέας, της επερχόμενης ελευθεριακής επανάστασης, ονομάστηκαν «σύντροφοι με επιρροή» κατά τη διάρκειά της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τα κείμενά του μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε όχι μόνο την ιστορία της σκέψης, της δράσης, του αναστοχασμού και της διαμάχης εντός του ελευθεριακού κινήματος, ιδιαίτερα στις δύο χώρες που η μαζικότητα αυτού του κινήματος αποτέλεσε φάρο κοινωνικής και πολιτικής επιρροής του αναρχισμού, μιλάμε για την Αργεντινή και την Ισπανία, αλλά και την ίδια την κίνηση προς την κοινωνική επανάσταση που πραγματοποιήθηκε στη δεύτερη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το έργο του σήμερα είναι λιγότερο γνωστό από το όνομα του συγγραφέα του, θα λέγαμε πως είναι και εκδοτικά δυσεύρετο. Το πιο γνωστό του βιβλίο, το Γιατί χάσαμε τον πόλεμο, αποτελεί και την πρώτη εκτεταμένη εκδοτική καταγραφή αυτοκριτικής για τα γεγονότα του 1936-1939. Αν όμως προχωρήσαμε στην ανά χείρας κίνηση της έκδοσης μιας ανθολογίας κειμένων του, δεν ήταν μόνο για ιστορικούς λόγους, για να θυμόμαστε τα επαναστατικά μεγαλεία του παρελθόντος και να φενακιζόμαστε με τα πεπραγμένα των ηρωικών στιγμών του. Άλλωστε ο πρώτος τόμος, από τους συνολικά τρεις, περιέχει μόνο ένα κείμενο που γράφτηκε ελάχιστα πριν από την έναρξη της επανάστασης. Το βασικότερο κίνητρό μας ήταν η παρακολούθηση της ίδιας της πορείας και της εξέλιξης της σκέψης, και πάνω απ’ όλα της γραπτής καταγραφής της πορείας της πίστης της επιθυμίας αλλαγής του κοινωνικού στάτους κβο και στη δυνατότητα της αλλαγής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, μπορούμε να παρακολουθήσουμε επίσης διαμάχες και προβληματισμούς που κλείνουν ήδη αιώνα χωρίς ιδιαίτερη κατάληξη, προβλήματα και διαστάσεις απόψεων και τακτικών όπως και στρατηγικής, που συνεχίζουν να απασχολούν τους ενεργούς στο ελευθεριακό κίνημα διεθνώς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η επιλογή των κειμένων εκ μέρους των επιμελητών της ισπανικής έκδοσης, των Φρανκ Μιντζ και Αντόνια Φοντανίγιας, είναι πολύ χαρακτηριστική και σχεδόν ιδανική όσον αφορά την προσπάθεια κατάδειξης αυτής της πορείας δημιουργίας ενός ελευθεριακού προτάγματος που είχε στόχο να αποτελέσει έναν οδηγό και όχι ένα δόγμα σε μια επερχόμενη επανάσταση. Γι’ αυτό και κάποια σημεία από τα κείμενα θα φανούν, και δικαιολογημένα, ξεπερασμένα. Ωστόσο, έναν αιώνα μετά και σε μια εποχή που τα χειραφετητικά προτάγματα κινούν λιγότερο από ποτέ τους πληθυσμούς, μας δίνουν μια εικόνα για να σκεφτούμε πως συνδέονταν οι επαναστάτες του παρελθόντος με την εποχή τους, την περίσταση, τον καιρό, πώς συνδέονταν με τα υποκείμενα που ήταν διατεθειμένα να αλλάξουν δομικά τη θέση τους έως και την κατάργηση της αλυσίδας της κρατικής και καπιταλιστικής καταστροφής, με έναν τρόπο που σήμερα είναι ξεκάθαρο πως μας διαφεύγει, όχι μόνο επειδή έχουμε μια τάση συνεχούς προσκόλλησης σε δοκιμασμένες, αποτυχημένες και μη, λύσεις, χαμένοι σ’ ένα παρόν που δείχνει αποφασισμένο να καταβροχθίζει κάθε ίχνος ελπίδας που κοιτάει προς ένα διαφορετικό μέλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αν το «Viva la Muerte», το Ζήτω ο Θάνατος των ισπανών φασιστών, ήταν το χαρακτηριστικό σύνθημα που κινούσε φαντασιακά την πολεμική τους μηχανή, οι Ισπανοί ελευθεριακοί κατάλαβαν, πρότειναν και έπεισαν τους πληβείους της εποχής τους, πληρώνοντας πικρά και τα λάθη τους, πως το «αντί-» δεν φτάνει για έναν κόσμο που θα στηρίζεται στην αξιοπρέπεια. Αντίθετα, η Ιδέα της αλληλοβοήθειας, της ισότητας, της κατάργησης της αυθεντίας, της ιεραρχίας, του κράτους και της εξουσίας του κεφαλαίου χρειάζεται κάτι παραπάνω από κούφια συνθήματα. Χρειάζεται πειθώ, την ύπαρξη ζωντανών παραδειγμάτων που είναι σε θέση να θυσιάζονται για τους άλλους, αλλά και τη φαντασία που δημιουργεί συνεχώς τις προϋποθέσεις για την αντιστροφή κάθε παροντικής δυστοπίας, έχοντας κατά νου συνεχώς την ευθύνη των παλαιότερων, των σύγχρονων και πάνω απ’όλα των μελλοντικών γενεών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: #073763;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">[1] Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ, <i>Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας</i>, μτφρ. Νίκος Δεληβοριάς, εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα 1992. </span></span></span></span></div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7957031990138618252.post-42425616169184300942019-07-17T17:32:00.000+03:002019-12-09T15:09:09.606+02:00Iskashato: Αδέρφια της ακτής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9gi81q6WrBo_Vr9TjrSCNUuESuc7XZcacqzLeE5NdMIe3xD6yq5lSUFv4TztMw0vGJkheIJIJJPV0mRmjMnHKAAvMzkybcrpqEhTyAmxW4lCWNl_mVqP787NAc5uTKfEH5EGoVyyUpy8/s1600/stas.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="778" data-original-width="529" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9gi81q6WrBo_Vr9TjrSCNUuESuc7XZcacqzLeE5NdMIe3xD6yq5lSUFv4TztMw0vGJkheIJIJJPV0mRmjMnHKAAvMzkybcrpqEhTyAmxW4lCWNl_mVqP787NAc5uTKfEH5EGoVyyUpy8/s400/stas.jpg" width="271" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #351c75; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Πραγματεία προς υπεράσπιση των Σομαλών πειρατών, καταδιωκόμενων από όλες τις μεγάλες δυνάμεις αυτού του κόσμου.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Γνωρίζετε μια χώρα που λέγεται Σομαλία; Είναι μια χώρα που έχει την ατυχία να βρέχεται από τα νερά μιας από τις μεγαλύτερες πλωτές λεωφόρους του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάνω από όλα όμως, είναι μια χώρα της οποίας η ακραία φτώχεια, οι εμφύλιοι πόλεμοι, ακόμα και η τρομακτική καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάμι του Δεκέμβρη του 2004 στην τεράστια ακτογραμμή της, δεν ήταν αρκετά για να τη βγάλουν από την αφάνεια στην οποία είναι καταδικασμένα τα φτωχότερα μέρη αυτού του πλανήτη. Χρειάστηκε να εμφανιστεί μια ιδιαίτερα δραστήρια πειρατεία την επόμενη ακριβώς χρονιά από το καταστροφικό τσουνάμι, για να πέσουν πάνω σε αυτή την κατακερματισμένη από τους εμφυλίους χώρα οι παραμορφωτικοί φακοί των διεθνών Μ.Μ.Ε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η αυτόνομη συλλογικότητα Iskashato μας παρουσιάζει μια εις βάθος έρευνα γύρω από αυτήν την πειρατική δραστηριότητα, το ιστορικό της υπόβαθρο, την κοινωνική της διαστρωμάτωση, τα πολιτικά και οικονομικά της αίτια και όλο το διεθνές πλαίσιο της συστηματικής αδικίας που έχει δεχτεί ο πληθυσμός των ακτών της Σομαλίας. Με ντοκουμέντα από τις δίκες εις βάρος συλληφθέντων Σομαλών και ανάλυση των στρατιωτικών και νομικών ελιγμών των μεγάλων δυνάμεων, στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν τις αντιστάσεις ενός πληθυσμού, ο οποίος αποφάσισε να διεκδικήσει την επιβίωσή του αναγκάζοντας τους εφοπλιστικούς ομίλους του κόσμου, το ΝΑΤΟ, και τα συμβούλια ασφαλείας όλων σχεδόν των διεθνών οργανισμών και των κρατών να ασχοληθούν μαζί τους.</div>
</div>
Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντεςhttp://www.blogger.com/profile/18002408979202275789noreply@blogger.com